Książka Zwykłe chrześcijaństwo autorstwa C.S. Lewisa, towarzyszyła wielu nawróconym na wiarę chrześcijańską. Zbliża się do nich i pomaga im zrozumieć klucze do wiary w sposób oryginalny i żywy. Pochodzi z zestawu rozmów nadawanych przez BBC we wczesnych latach II wojny światowej (1941-1942), kiedy Anglia stanęła samotnie przeciwko potędze Hitlera i doświadczyła trudów konfliktu: bombardowań z powietrza, blokady morskiej i manewrów tajnych służb; porażki na kontynencie, przesiedlenia tysięcy ludzi, rannych i zmarłych.
Konieczne było zmobilizowanie nie tylko ciał, ale także duchów. Słynna brytyjska firma pomyślała o religijnym oddechu. Biorąc pod uwagę różnorodność religijną w Wielkiej Brytanii (anglikanie, kalwini, metodyści, katolicy...), woleli unikać znanych duchownych.
Wybór padł na C. S. Lewisktóry był (tylko) Kolega z Magdalen College (Oxford). C.S. Lewis powrócił do wiary chrześcijańskiej w Oksfordzie (1929-1931), był praktykującym członkiem Kościoła Anglii i czuł się zmuszony do wyznania swojej wiary. Nie zawsze było to dobrze widziane w jego środowisku akademickim. Być może dlatego, w wieku ponad 40 lat, był tylko współpracownik i nie otrzymał profesury w Oksfordzie, ale znacznie później w Cambridge (1955). Jego wykłady na temat Problem bólu (1941), z palącym pytaniem: Jak dobry Bóg może pozwolić na tyle zła?
Podejście Zwykłe chrześcijaństwo
Wyemitowano trzy serie rozmów. Pierwsza na temat zmysłu moralnego i istnienia Boga: Dobro i zło jako klucz do zrozumienia świataDrugi, na Chrześcijańskie zachowanieTrzeci, na Poza osobowość lub pierwsze kroki w doktrynie Trójcy Świętej. Odniosły one wielki sukces i wiele osób było za nie wdzięcznych w tej bardzo złej godzinie. Poprawił je i opublikował osobno (1942-1944), a później poprawił je ponownie i zebrał w jednym tomie. Zwykłe chrześcijaństwo (1952), Zwykłe chrześcijaństwo lub "chrześcijaństwo bez więcej".
Tytuł nawiązuje do tego, o co został poproszony: musieli służyć wszystkim chrześcijanom bez wchodzenia w kontrowersje. Skupić się na tym, co jest ważne dla wszystkich, co jest najbardziej chrześcijańskie. Dlatego nie zagłębiał się w niektóre tematy (na przykład strukturę Kościoła czy Maryję Dziewicę). Ale na podstawach, w duchu ich ponownego przemyślenia. Doradzając kaznodziejom, nalegał kiedyś, że jeśli nie jesteś w stanie przełożyć formuł, w które wierzysz, na inne formuły, tak naprawdę ich nie rozumiesz. I to właśnie próbuje zrobić tutaj, zbliżając się do mentalności zwykłych ludzi i ich trudności w obliczu pewnych tematów: odkupienia, Trójcy Świętej, zła. Chce również zdemontować i zrekonstruować pewne klisze: "Musi być coś poza", "Chrystus był ostatecznie (tylko) nauczycielem moralności", "Moralność chrześcijańska polega na byciu uczciwymi obywatelami i unikaniu pewnych grzechów".
Ten wysiłek tłumaczenia i ponownego przemyślenia jest podstawą oryginalności i głębi teologicznej C.S. Lewisa. Nie czuł się profesjonalnym teologiem i nie zagłębiał się w zbyt specjalistyczne tematy. Interesuje się tymi, którymi chrześcijanin musi żyć. Czyni to z wybitną umiejętnością syntetycznego przedstawiania argumentów poprzez znajdowanie mądrych przykładów. W ten sposób udało mu się stworzyć jedno z najważniejszych dzieł teologii XX wieku. Tekst mistrzowski pod wieloma względami.
Zawartość
Chociaż serie były niezależne, są ze sobą powiązane i są ułożone w 4 "książki", ponieważ pierwsza seria zajmuje pierwsze dwie. Zaczyna się od odkrycia prawdziwego Boga, poprzez argument moralny: ciągłe doświadczenie osądu sumienia na temat dobra i zła (dobra i zła) (księga I). Po tym następuje opis doktryny odkupienia, skupiający się na rzeczywistości ludzkiego upadku i misji Chrystusa (księga II). Trzecia księga dotyczy chrześcijańskiego zachowania, które szybko koncentruje się na życiu w Chrystusie zjednoczonym z Jego Kościołem. Czwarta księga to szybkie i mądre uzasadnienie tajemnicy trynitarnej i jej historii, a następnie przejście do tego, w jaki sposób chrześcijanin może naprawdę utożsamić się z Chrystusem.
Wojna między dobrem a złem, która pojawia się tutaj, zostanie później rozwinięta w jego słynnym i genialnym Listy od diabła do siostrzeńcaopublikowane w prasie w 1942 roku. Zwykłe chrześcijaństwo Książka zawiera, ale nie cytuje, niektóre wątki z Wieczny człowiek Chestertona, którą Lewis przeczytał w 1926 roku, kiedy zbliżał się do wiary. Na przykład znaczenie pierwotnego upadku, ale realistycznie potraktowane, a nie po prostu ogólnie przyjęte. To, że nie można argumentować, że "Chrystus był ostatecznie dobrym człowiekiem". jak zdeprawowane chrześcijaństwo lubi o sobie myśleć lub "wodnisty"jak to ujął Lewis. W Ewangeliach postać Chrystusa jest zbyt potężna i wymagająca, aby myśleć o nim tylko jako o dobrym człowieku lub prostym nauczycielu moralności. Jest to słynny trylemat Lewisa, który pojawia się już u Chestertona. "Musisz wybrać: albo ten człowiek był i jest Synem Bożym, albo był szaleńcem, albo czymś znacznie gorszym". (II, 3 in fine). Również pomysł, że jeśli prawdą jest, że Bóg jest miłością, nie może być samotnym Bogiem czekającym na stworzenie kogoś do kochania; subtelna, a jednocześnie głęboka i skuteczna refleksja na temat Trójcy Świętej.
Prawo moralne
Dobro i zło to właściwe tłumaczenie tytułu pierwszej "księgi" (Prawo i zło) poprzez dodanie "jako klucz do zrozumienia wszechświata".. Kiedy Lewis pisał, moralny argument za istnieniem Boga został intelektualnie zdyskredytowany jako nieskuteczny i nierozstrzygalny (w teorii). Ale Lewis jest bystrym obserwatorem, a także konwertytą. Zauważa, jak głęboko zakorzenione w ludzkim życiu jest odwoływanie się do dobra i zła. Istoty ludzkie nieustannie odwołują się do swoich praw i narzekają na wykroczenia i niesprawiedliwość. Nikt nie może narzekać na nic, jeśli nie ma prawa. Narzekając, z tą samą siłą uznajemy istnienie moralnego prawa i porządku, którego nie wymyśliliśmy i który ktoś musiał wprowadzić. Demonstracja jest tak samo ważna jak skarga, w takim samym stopniu.
Przekonania
W co wierzą chrześcijanieto tytuł drugiej książki i drugiej części pierwszej serii wykładów. Najpierw przedstawia możliwe warianty Boga: między ateizmem a wiarą w Boga; między wiarą, że wszystko jest Bogiem (panteizm) lub wiarą, że wszystko nie jest Bogiem i istnieje Stwórca odrębny od świata. W zależności od przypadku, zło może być rozumiane lub nie. Jeśli nie ma Boga, nie ma zła, jest tylko względne. Ale jeśli wszystko jest Bogiem, nie ma też zła. Zło właściwie pojawia się tylko wtedy, gdy istnieje dobry Bóg, ale to samo w sobie stwarza problem: w jaki sposób dobry Bóg pozwala na zło, które jest wtedy tak oczywiste (straszna wojna). Musimy pamiętać, że Bóg stworzył nas wolnymi istotami, a jeśli jesteśmy naprawdę wolni, możemy postępować dobrze lub źle, chcieć tego, czego chce Bóg, lub tego nie chcieć.
Rzeczywistość upadku, pięknie przedstawiona, oznacza, że świat jest "teren okupowany przez wroga"który potrzebuje ratunku, który nie jest łatwy. Tego ratunku dokonuje Jezus Chrystus, schodząc na ten świat incognito. To, co było brutalnym załamaniem posłuszeństwa należnego Bogu, znajduje swoje rozwiązanie w pełnym posłuszeństwie aż do śmierci Syna ("doskonały pokutnik), który otwiera drogę. Drogę utożsamienia się z Nim, aby być synem w Synu i wypełniać wolę Ojca. Godne uwagi jest to, że Lewis bardzo nalega na tę prawdziwą identyfikację jako jedyny sposób na autentyczne chrześcijaństwo, które nie jest moralizatorstwem, zbiorem zasad dobrze myślących i wykształconych ludzi.
"Ludzie często zastanawiają się, kiedy nastąpi kolejny krok w ewolucji człowieka: krok w kierunku czegoś, co wykracza poza to, co ludzkie. Ale dla chrześcijan ten krok już został zrobiony. Wraz z Chrystusem pojawił się nowy rodzaj człowieka i nowy rodzaj życia". (na początku II, 5). I to życie, które otrzymuje się przez chrzest, doktrynę i Eucharystię (Wieczerzę Pańską), jest przeżywane zbiorowo w Kościele. Nie może być chrześcijaństwa w samotności. Każdy jest społecznie "włączony" w Chrystusa.
Chrześcijańskie zachowanie
Księga III poświęcona jest przedstawieniu życia chrześcijańskiego przy jednoczesnym demontażu zbioru popularnych stereotypów na temat moralności. Zaczyna od sprytnej prezentacji części moralności. Wybiera między innymi przykład eskadry statków. Muszą być uporządkowane i nie zderzać się ze sobą, ale także każdy statek jest wewnętrznie zdrowy (w przeciwnym razie zderzą się), a eskadra jako całość wie, dokąd zmierza. Następnie następuje krótka prezentacja siedmiu cnót, kardynalnych i nasyconych, które sprawiają, że każda z nich działa. I prezentacja moralności społecznej, podkreślająca, że chrześcijańskie przesłanie nie ma ustalonych opcji w sferze doczesnej, że niewłaściwe jest oczekiwanie interwencji duchownych i że świeccy powinni dobrze sobie radzić.
Moralność seksualna jest traktowana z wielkim dowcipem i powagą. Używa on porównania do zachowań żywieniowych, aby umieścić, z zachowaniem zdrowego rozsądku, wiele rzeczy na ich właściwym miejscu. Należy pamiętać, że chrześcijaństwo jest prawie jedyną religią, która docenia ludzkie ciało w takim stopniu, w jakim wierzymy w zmartwychwstanie i Wcielenie Chrystusa.
Jest oczywiste, że w nieporządku naszej pożądliwości jest nieporządek grzechu i walka o jego udźwignięcie. Ale także, że nie jest to najgorszy grzech, ponieważ grzechy duchowe, takie jak pycha i nienawiść, dotykają nas znacznie głębiej. Możemy mieć tendencję do życia jak zwierzęta lub jak diabły, ale to drugie jest znacznie gorsze.
Następnie następuje szybkie i skuteczne potraktowanie małżeństwa z naciskiem na wartość zaangażowania. I przegląd wiary, nadziei i miłości.
Poza osobowością
Jest to tytuł czwartej "książki" z jedenastoma punktami, odpowiadającymi tylu rozmowom radiowym. Podobnie jak cała książka, zawiera wiele interesujących rzeczy. Zaczyna się od potwierdzenia obecnego znaczenia teologii ("Jeśli nie wiesz, to nie dlatego, że nie masz teologii, ale dlatego, że masz w głowie wiele błędnych pomysłów.). I rozróżnienie między spłodzeniem a stworzeniem, które jest kluczem do wtajemniczenia w tajemnicę Trójcy Świętej, kiedy rozróżniamy, w jaki sposób Syn został spłodzony od całej wieczności, a stworzenie zostało stworzone w czasie. Co więcej, każdy z nas został już stworzony, ale musi zostać zrodzony do życia w łasce. I przejść z naturalnego, biologicznego życia (które nazywa życiem łaski) do życia łaski. Bios) skupionych na naszych własnych celach, a życiem Boga (Zoé), które jest życiem w Chrystusie przez Ducha Świętego. Ta idea zyskuje na sile w całej tej części.
Jasność Lewisa w kwestii Ducha Świętego jest uderzająca: "Wszyscy lubią powtarzać 'Bóg jest Miłością', ale nie zdają sobie sprawy, że słowa 'Bóg jest Miłością' nie mają prawdziwego znaczenia, chyba że Bóg zawiera co najmniej dwie Osoby (...). Gdyby Bóg był jedną Osobą, to zanim świat został stworzony, Bóg nie był miłością (...). To, co wyłania się ze wspólnego życia Ojca i Syna, jest prawdziwą Osobą (...). Być może niektórym łatwiej jest zacząć od trzeciej Osoby i postępować wstecz. Bóg jest Miłością i ta Miłość rozprzestrzenia się przez ludzi, a zwłaszcza przez całą wspólnotę chrześcijańską. Ale ten Duch Miłości jest, od całej wieczności, Miłością, która jest dana między Ojcem i Synem". (IV,4).
Podsumowuje: "Na początku powiedziałem, że w Bogu są osobowości. Teraz idę dalej: nigdzie indziej nie ma prawdziwych osobowości. Dopóki nie poddasz się Chrystusowi, nie masz prawdziwego "ja" (...) Jak monotonnie podobni są wielcy zdobywcy i tyrani; jak chwalebnie różni są święci (...) Chrystus z pewnością da ci prawdziwą osobowość, ale nie możesz iść do Niego tylko po to (...) Pierwszym krokiem jest próba całkowitego zapomnienia o sobie (...). Pierwszym krokiem jest próba całkowitego zapomnienia o sobie (...) Szukaj siebie, a na dłuższą metę znajdziesz tylko nienawiść, samotność, rozpacz, gniew, ruinę i rozkład. Ale szukajcie Chrystusa, a znajdziecie wszystko inne.".
